O wzajemnych relacjach...

A tymczasem w Kauflandzie na stoisku warzywnym:

- kartofle bierzesz?

- no bierem – rzecze niewiasta wkładając drobnicę do reklamówki...

- tam masz większe
- biore te
- na placki lepsze większe

- a co za różnica skoro i tak do maszynki wrzucę?

- bo na placki wielkie sie kupuje

- ale bez różnicy przeca - krnąbrnie odpowiada

- no weź tamte, większe są!

- te biore !!

- to potem kurwa nie mów, że nie masz na nic czasu!

Dialog toczył się dosyć głośno i swobodnie jak na miejsce publiczne i w tym momencie nie wiem, czy ja ściągnęłam wzrokiem klienta z wózkiem czy on mnie, ale równie zaintrygowanego toczącą się nieopodal rozmową – dziwna, aczkolwiek znacząca była to wymiana spojrzeń, trwała chwilę, w oczach widać było konsternację po czym każdy ruszył... po inne warzywo… Wpadliśmy jeszcze na siebie 3 razy w tym sklepie i za każdym równie mocno śmiać się chciało z ziemniaczanej pary… - Ona: przy tuszy znacznej (zapewne to geny !) a on: urodą nie grzeszył (o wychowaniu nie wspomnę) i raczej wyglądał jakby siłą oderwany od pługa…. w pierwszej chwili nie poznałam bo minęło chyba z 10 lat ale tak, oj tak poznaję! – przecież to mój były dozorowany ! – cham, jakich mało w życiu spotkałam…
Zrobiło mi się żal pani nakładającej do reklamówki ziemniaki…

A w domu przy kawie jakże inny dialog…eM niespodziewanie i bez wcześniejszej konsultacji z małżonką:

- „Czy on tak musi napierdalać w te bębny! Ale zauważyłaś – tyle lat i żadnych postępów! Może czas zmienić zainteresowania…nie wiem – rower by sobie kupił..."

Noooo popieram w całości – gdzie podpisać petycję?!?!