O uczuciach do T.C.

Trochę trwało zanim zajarzyłam  o co Sem chodziło z tymi inicjałami ale wiem, już wiem bo przecież stara miłość nie rdzewieje…. Tylko czasami bezpowrotnie mija – dzięki Bogu !  I jeśli czasami, jak w tym wypadku czujemy zażenowanie i wstyd do uczuć jakie zawładnęły naszym umysłem gdy miałyśmy lat naście (to mniejsze naście bo to w podstawówce było…)  to miło wspominać po latach jakie pstro miało się we łbie. Potem zaczęłam dorastać, poważnieć /podobno/ na co dowodem było rzucenie (!) Toma Cruisa! Ale zanim ta mądrość wypełniła moje serce panował w nim Tom…. Nie tylko w sercu ale i na dwóch ścianach mojego pokoju (bo na trzeciej była meblościanka, a na czwartej okno…takie wielkie…na całą ścianę i Tom się nie zmieścił! - ja wiem, że są priorytety ale wtedy jeszcze nie było mnie stać na remont w postaci zamurowania okna i rozwieszenia plakatów Toma... Ale za to zrekompensowałam mu to dodatkowym metrażem na drzwiach! Z każdego plakatu uśmiechał się szarmancko i czarownie…i tylko do mnie :P… (i połowy dziewcząt w pedałówie ale wypierałam mocno!) A nie było wtedy łatwo o plakaty… czasami pojawiały się w „Świecie Młodych” chociaż i tak największą frajdą było zdobycie zdjęcia amanta z niemieckiego Bravo Girl podesłanego przez ciotkę kumpeli mieszkającej w Rajchu! To dopiero była nie lada gratka – przy sobie można było nosić, bo rozmiary wprawdzie niewielkie – passport size ale JAKA JAKOŚĆ !! Polaroid wymiękł był przy tym.

Wydoroślałam! W liceum miejsce Toma zajęli Modern Talking – na jednej ścianie i chłopcy z O.M.D – na drugiej  plus drzwi ! :-I  (wiadomo – żeby po równo powierzchni kwadratowej było…) Ale miłość już nie była taka wielka… nie wiem, czy się wypaliłam, rozczarowałam czy po prostu zmądrzałam !

Aaaa… i jeszcze jedno – oranżada w proszku jedzona prosto z woreczka albo zlizywana z dłoni – to też miłość tamtych lat ;-) z perspektywy czasu śmiało mogę stwierdzić, że WIĘKSZA JAK do  T.C. !!

Legenda głosi, że ktoś kiedyś zalał ją wodą…